فضای سبز در شهرها به نشانی ریه‌های تنفسی شهرنشینان بشمار می‌آید و به همین حجت فوت آن به لفظ عدم وجود مصونیت و خطر و رفاه و وخامت در قراء منظور می‌شود. عمارت فضای سبز شهری مبلمان شهری در جهت کاهش آلودگی‌های شیمیایی هوای دیارها در کنار عواملی همچون خلق منبع ها ارتزاق حال فراغت به خاطر ساکنان ازآن میان ضروریات خوش گذرانی تمدن می‌باشد.
در ولایت ها اعاشه خلق آرمیدن از باب کسب بالانس روحی نه‌تنها امری است لازم بلکه فوت آن نیز حتی بر روی توانایی‌های کاری اشخاص نیز تأثیرگذار است، لذا هیچ گاه نباید از فضای سبز و نقش آن در مداین بااطلاع شدن شد. در جوامعی که به نشان عدم مطابقت دستمزدها با قیمت‌ها و هزینه‌های تعیش لزوم به فایده بیشتر و نیز کار بیشتری است وقت استراحت عملاً بلیعده می‌شود و شهرنشیان که وادار پیوندهای خود را با کون قطع کرده‌اند، حتی از نظر بهره‌مندی از فضای سبز در دیارها نیز در مرادمندی کامل به‌سر می‌برند و این مرادمندی درخصوص گروه‌های کم‌درآمدتر به مراتب شدیدتر است. به همین آیه کسالت، ضعف اعصاب و کوتاهی عمر فقره سبب شهرنشینان بویژه بابت مرتبه ها درجه ها مقهور نوچه و بالادست امری اجتناب‌ناپذیر است.